สราวุธ ประทีปากรชัย เกิดวันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2490 ที่กรุงเทพมหานคร สำเร็จการศึกษาระดับประถมจากโรงเรียนวัฒนศิลป์ ระดับมัธยมต้นจากสมาคมโรงเรียนราษฎร์ ระดับมัธยมปลายจากโรงเรียนปานะพันธ์ และระดับอุดมศึกษาจากคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ เมื่อครั้งที่อยู่ระดับประถม เขาได้รับการฝึกสอนการเป็นผู้รักษาประตูจากอาจารย์รังสี บำบัดสรรพโลก เป็นคนแรก ในภายหลัง ช่วง พ.ศ. 2504 สราวุธได้เข้าร่วมสังกัดสโมสรฟุตบอลโอสถสภา โดยมีส่วนช่วยให้ทีมดังกล่าวประสบความสำเร็จเป็นทีมชนะเลิศฟุตบอลเยาวชนของกรุงเทพมหานคร และได้เข้าร่วมทีมสโมสรฟุตบอลศุลกากรชุดรองแชมป์ถ้วยน้อย (ข) ประจำปี พ.ศ. 2507[8]

จากนั้น สราวุธได้เข้าร่วมทีมสโมสรฟุตบอลธนาคารกรุงเทพ โดยได้รับการฝึกสอนจากอาจารย์สำเริง ไชยยงค์ และมีส่วนให้ทีมได้ตำแหน่งชนะเลิศรายการฟุตบอลเยาวชนแห่งประเทศไทยหลายสมัย ครั้นเมื่อ อัศวิน ธงอินเนตร เสียชีวิตลงใน พ.ศ. 2508 สราวุธก็เข้าทำหน้าที่เป็นผู้รักษาประตูตัวจริงของสโมสรฟุตบอลธนาคารกรุงเทพชุดแชมป์ถ้วยใหญ่ 2 สมัย[8]

พ.ศ. 2509 สราวุธได้เข้าทำหน้าที่เป็นผู้รักษาประตูให้แก่ทีมชาติไทยเป็นครั้งแรกในการแข่งขันเอเชียนเกมส์ 1966 ในช่วงระยะเวลา 10 ปีที่ผ่านมา เขาลงแข่งไม่น้อยกว่า 120 นัด และนัดที่สร้างชื่อเสียงให้กับเขามากที่สุดคือการแข่งปรีโอลิมปิกนัดสุดท้าย ที่สนามศุภชลาศัย โดยเป็นการพบกับทีมชาติอินโดนีเซีย ซึ่งสราวุธทำหน้าที่รักษาประตูอย่างสุดความสามารถ ส่งผลให้ทีมชาติไทยสามารถเข้าสู่รอบ 16 ทีมสุดท้ายของการแข่งกีฬาฟุตบอลในโอลิมปิกฤดูร้อน 1968 รวมถึงได้รับการตั้งฉายาจากหนังสือพิมพ์เอลเฮรัลโดของประเทศเม็กซิโก ให้แก่สราวุธว่าเป็น "เจ้าแมวป่า" (Gato) เนื่องด้วยการพุ่งตัวรับลูกได้อย่างว่องไว[8]

หลังจากการอำลาการทำหน้าที่เป็นผู้รักษาประตูให้แก่ทีมชาติไทยใน พ.ศ. 2519 ทางสมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทยได้แต่งตั้งสราวุธเป็นผู้ฝึกสอนทีมชาติไทยในการเข้าแข่งขันเจแปนคัพครั้งแรก ที่ประเทศญี่ปุ่น[8]